در حال بارگذاری ...
علی کهن در گفتگو با درگاه تئاتر کرمان

آرمان ها و آرزوها هیچ زمانی ثابت نمی‌ماند که به آن‌ها برسیم

به دلیل حضور جوانان هنرمندی که عاشقانه کار می کنند وضعیت تئاتر استان بسیارخوب است وسطح کیفی وکمی کارها به نسبت امیدوار کننده است . گروههای مختلف هم درزمینه ی اجرای عموم وهم دربخش حضوردرجشنواره هاموفق عمل می کنند

 لطفا خودتان را معرفی کنید؟
 علی کهن هستم متولدهشتم دیماه هزاروسیصدو چهل . کلاس چهارم یاپنجم دبستان پس ازدیدن یک نمایش علاقمند به تئاتر  شدم.دوست داشتم روی صحنه باشم اما این علاقه یک طرفه بود و هیچکس را هم برای حمایت یا راهنمایی نداشتم. با ورود به دوره ی راهنمایی درکلاس های فوق برنامه مدرسه رشته نمایش ثبت نام کردم.خلاصه اینکه درادامه و ورود به دوره‌ی دبیرستان با مرکزاموزش تاتراداره فرهنگ و هنر و دوستان بسیار عزیزی که سمت استادی حقیررو داشته و دارند آشناشدم. عزیزان بزرگواری که بعدها صمیمی ترین دوستان من شدند. استادان بزرگواری چون حاج آقامهدی ثانی، اقای دکترآقاعباسی، اقای کرامت رودساز، آقای امیردژاکام، اقای مسعودابوسعیدی، خانم گلی ضیغمی، خانم سعیده موسوی، آقای مهدی شجاعی، مرحوم حمیداسدی و خیلی ازدوستان دیگر که دیدار دوباره ی آن ها آرزوی من هست . 


 نام تعدادی از کارهای خود را در این سال ها بفرمایید؟
 آسیدکاظم
آنجاکه ماهیهاسنگ میشوند
چندنمایش سنتی سیاه بازی
کویردلان
سقوط دیکتاتور
خفتو
توتم
گنگلی
پیراهن وویولن
دشمنان
ماه درپیراهن
پروانه برناقوس


 در حال حاضر اوضاع تئاتر کرمان را چگونه ارزیابی می‌کنید؟
 به دلیل حضور جوانان هنرمندی که عاشقانه کارمی کنند وضعیت تئاتر استان بسیارخوب است  وسطح کیفی وکمی کارها به نسبت امیدوار کننده است . گروه‌های مختلف هم درزمینه ی اجرای عموم وهم دربخش حضوردرجشنواره هاموفق عمل می کنند. درحوزه آموزش هم شرکت علاقمندان در آموزشگاه های فعال، دانشکده های تئاتر، حضور در ورک شاپ ها و جلسات نقد و بررسی کارها باعث خوشحالی است.

 

 درتئاتر چه به دست آوردید و دنبال چه بودید؟
علی کهن : به نظرمن تئاتر جای به دست آوردن چیزی نیست.هنر تئاتر بعنوان راه و روشی برای رسیدن به شناخت موجودعجیب و پیچیده ای به اسم انسان است. شناخت خود و دیگران ازطریق ارتباط مستقیم وهنرمندانه درصحنه ی نمایش به دست می آید. 


آرمان شما در تئاتر چیست؟ 
 انسان موجودتغییر است . آرمانها و آرزوها هیچ زمانی ثابت  نمی‌ماند که به آنها برسیم. درهردوره ای علاقه وآرمان آدم‌ها تغییرمی‌کند ومن هنوز به آرمان های خود نرسیده ام .


 اگر به گذشته برگردیم باز هم تئاتر را انتخاب می کنید؟ 
 اگربرفرض محال زمان به عقب برگردد من قطعا باز تئاتر رو انتخاب میکنم. امادرکنار تئاتر موسیقی را هم جدی تر دنبال میکنم.بیشتر مینویسم وسعی میکنم ازفرصت هابیشتر استفاده کنم.

 

هنرمندان تئاترچقدر تاثیر گذارند؟ 
 به نظرمن هنرمندان تئاتربه هر اندازه ای که کارشان را جدی بگیرند و برای آن  تلاش کنند تاثیرگذارخواهندبود.


حرف آخر؟
 فقط روی صحنه بازی کنیم و در زندگی واقعی فقط صادقانه زندگی کنیم.




مطالب مرتبط

یادداشتی بر نمایش «بودن یا نبودن»، مسئله این نیست  اثر علی کهن

عمیق شدن ممنوع است، لطفا در سطح بمانید!
یادداشتی بر نمایش «بودن یا نبودن»، مسئله این نیست اثر علی کهن

عمیق شدن ممنوع است، لطفا در سطح بمانید!

شاهد شفیعی٭، در ابتدا به یاد بیاوریم کارل گوستاو یونگ را که گفت: وجود داشتن کافی نیست، باید به این وجود روشنایی بخشید.  اولین مواجهه ما با نمایش بودن یا ...

|

یادداشتی بر نمایش قمَروی لَب‌ندار، اثر مصطفی نیکروان

سفرادیسه وار قمرو، دگردیسی و یافتن شادمانی درونی
یادداشتی بر نمایش قمَروی لَب‌ندار، اثر مصطفی نیکروان

سفرادیسه وار قمرو، دگردیسی و یافتن شادمانی درونی

سروش سلطانی٭، «کودکان با هر چیز کهنه‌ای که به دستشان برسد بازی می‌کنند، نشان می‌دهد بازی می‌تواند شخص را از قید رابطه‌اش با قانون و اقتصاد و جنگ و دیگر امور جدی رها کند

|

با نگاه به دو اجرای یدالله آقا عباسی

یادداشتی بر ضرورت تئاتر تعلیمی در جامعه
با نگاه به دو اجرای یدالله آقا عباسی

یادداشتی بر ضرورت تئاتر تعلیمی در جامعه

مصطفی درویش گوهری، در این یادداشت قصدی بر تحلیل یا نقد اثری را نداریم، تنها به‌واسطه دیدن دو نمایش "موش و دیلادوز" و "کک به تنور" به کارگردانی دکتر یدالله آقا عباسی، به مسئله تئاتر تعلیمی و اهمیت ...

|

اجرای نمایش خیابانی «افطاری» در کرمان

اجرای نمایش خیابانی «افطاری» در کرمان

در این اثر، هنرمندان یک تابلو ساختند که در آن نمادهایی از بیمارستان، خون، گلوله و... بود و تصاویری از مظلومیت مردم غزه نمایش داده می‌شد. امین شجاعی کارگردان این نمایش است.

|

نظرات کاربران