در حال بارگذاری ...
علی کهن در گفتگو با درگاه تئاتر کرمان

آرمان ها و آرزوها هیچ زمانی ثابت نمی‌ماند که به آن‌ها برسیم

به دلیل حضور جوانان هنرمندی که عاشقانه کار می کنند وضعیت تئاتر استان بسیارخوب است وسطح کیفی وکمی کارها به نسبت امیدوار کننده است . گروههای مختلف هم درزمینه ی اجرای عموم وهم دربخش حضوردرجشنواره هاموفق عمل می کنند

 لطفا خودتان را معرفی کنید؟
 علی کهن هستم متولدهشتم دیماه هزاروسیصدو چهل . کلاس چهارم یاپنجم دبستان پس ازدیدن یک نمایش علاقمند به تئاتر  شدم.دوست داشتم روی صحنه باشم اما این علاقه یک طرفه بود و هیچکس را هم برای حمایت یا راهنمایی نداشتم. با ورود به دوره ی راهنمایی درکلاس های فوق برنامه مدرسه رشته نمایش ثبت نام کردم.خلاصه اینکه درادامه و ورود به دوره‌ی دبیرستان با مرکزاموزش تاتراداره فرهنگ و هنر و دوستان بسیار عزیزی که سمت استادی حقیررو داشته و دارند آشناشدم. عزیزان بزرگواری که بعدها صمیمی ترین دوستان من شدند. استادان بزرگواری چون حاج آقامهدی ثانی، اقای دکترآقاعباسی، اقای کرامت رودساز، آقای امیردژاکام، اقای مسعودابوسعیدی، خانم گلی ضیغمی، خانم سعیده موسوی، آقای مهدی شجاعی، مرحوم حمیداسدی و خیلی ازدوستان دیگر که دیدار دوباره ی آن ها آرزوی من هست . 


 نام تعدادی از کارهای خود را در این سال ها بفرمایید؟
 آسیدکاظم
آنجاکه ماهیهاسنگ میشوند
چندنمایش سنتی سیاه بازی
کویردلان
سقوط دیکتاتور
خفتو
توتم
گنگلی
پیراهن وویولن
دشمنان
ماه درپیراهن
پروانه برناقوس


 در حال حاضر اوضاع تئاتر کرمان را چگونه ارزیابی می‌کنید؟
 به دلیل حضور جوانان هنرمندی که عاشقانه کارمی کنند وضعیت تئاتر استان بسیارخوب است  وسطح کیفی وکمی کارها به نسبت امیدوار کننده است . گروه‌های مختلف هم درزمینه ی اجرای عموم وهم دربخش حضوردرجشنواره هاموفق عمل می کنند. درحوزه آموزش هم شرکت علاقمندان در آموزشگاه های فعال، دانشکده های تئاتر، حضور در ورک شاپ ها و جلسات نقد و بررسی کارها باعث خوشحالی است.

 

 درتئاتر چه به دست آوردید و دنبال چه بودید؟
علی کهن : به نظرمن تئاتر جای به دست آوردن چیزی نیست.هنر تئاتر بعنوان راه و روشی برای رسیدن به شناخت موجودعجیب و پیچیده ای به اسم انسان است. شناخت خود و دیگران ازطریق ارتباط مستقیم وهنرمندانه درصحنه ی نمایش به دست می آید. 


آرمان شما در تئاتر چیست؟ 
 انسان موجودتغییر است . آرمانها و آرزوها هیچ زمانی ثابت  نمی‌ماند که به آنها برسیم. درهردوره ای علاقه وآرمان آدم‌ها تغییرمی‌کند ومن هنوز به آرمان های خود نرسیده ام .


 اگر به گذشته برگردیم باز هم تئاتر را انتخاب می کنید؟ 
 اگربرفرض محال زمان به عقب برگردد من قطعا باز تئاتر رو انتخاب میکنم. امادرکنار تئاتر موسیقی را هم جدی تر دنبال میکنم.بیشتر مینویسم وسعی میکنم ازفرصت هابیشتر استفاده کنم.

 

هنرمندان تئاترچقدر تاثیر گذارند؟ 
 به نظرمن هنرمندان تئاتربه هر اندازه ای که کارشان را جدی بگیرند و برای آن  تلاش کنند تاثیرگذارخواهندبود.


حرف آخر؟
 فقط روی صحنه بازی کنیم و در زندگی واقعی فقط صادقانه زندگی کنیم.




مطالب مرتبط

یادداشتی بر نمایش «بودن یا نبودن»، مسئله این نیست  اثر علی کهن

عمیق شدن ممنوع است، لطفا در سطح بمانید!
یادداشتی بر نمایش «بودن یا نبودن»، مسئله این نیست اثر علی کهن

عمیق شدن ممنوع است، لطفا در سطح بمانید!

شاهد شفیعی٭، در ابتدا به یاد بیاوریم کارل گوستاو یونگ را که گفت: وجود داشتن کافی نیست، باید به این وجود روشنایی بخشید.  اولین مواجهه ما با نمایش بودن یا ...

|

نگاهی به آخرین اثر علی نفیسی

آنتیگونه زاده رنج ، مادر رنج
نگاهی به آخرین اثر علی نفیسی

آنتیگونه زاده رنج ، مادر رنج

علی نفیسی با کشف این دو گانگی ، تلاش کرده است تا با پیوند رویه ی امروزین جامعه ی ما در قالب روایت افسانه ای عاشقانه و ساختن اسطوره ای امروزین با نشانه هایی ایرانی و آشنا برای تماشاچی ما ، در موازات خط درام اصلی آن را نوسازی کرده و این شکاف را پرکند.

|

حضور موفق نمایش «مهمان جامانده» در جشنواره بین المللی اردکان

حضور موفق نمایش «مهمان جامانده» در جشنواره بین المللی اردکان

نمایش «مهمان جامانده» که با هدف فرهنگ‌سازی درحوزه‌ی افراد دارای معلولیت و همچنین با بازیگری این افراد ساخته شده است موفق به کسب جوایز متعددی در بخش فراگیر بیست‌و‌هشتمین جشنواره بین‌المللی تئاتر کودک و نوجوان اردکان شد.

|

یادداشتی بر نمایش «سوختن‌ها»، اثر علی‌محمد فردین فر

سلام، من خاورمیانه هستم!
یادداشتی بر نمایش «سوختن‌ها»، اثر علی‌محمد فردین فر

سلام، من خاورمیانه هستم!

شاهد شفیعی٭، خاورمیانه خواستگاه هزارویک شب است. داستانهای عشق‌های ممنوعه، کینه‌ها، جست و جوها و فرار از درد میرا بودن. نمایش سوختن ها بیشتر از هر نمایشی که اخیرا در کرمان به اجرا در آمده ...

|

نگاهی به نمایش «بی‌خبران حیرانند»

ما یک نفریم
نگاهی به نمایش «بی‌خبران حیرانند»

ما یک نفریم

شاهد شفیعی٭، «بی‌خبران حیرانند» در سادگی داستانش به رمز و رازی حیاطی اشاره می‌کند که سازوکاری به شدت جدی دارد: «اصل فقدان لذت!» خانواده‌ای که از نسل اولش تنها خاطره‌ای موجود ...

|

یادداشتی بر نمایش «آنتیگونه» بازنویس و کارگردان علی نفیسی

آنتیگونه بر چهارپایه آبی رنگ
یادداشتی بر نمایش «آنتیگونه» بازنویس و کارگردان علی نفیسی

آنتیگونه بر چهارپایه آبی رنگ

محسن مجیدی٭، این یادداشت کوتاه با تکیه بر اکسسوار و میزانسن‌های این اجرا در طراحی صحنه نوشته شده است. طراحی صحنه این نمایش به نوعی مینیمالیستی است. صحنه خالی‌ست به جز دو مورد ثابت تا ...

|

نگاهی به اجرای «آنتیگونه» به کارگردانی علی نفیسی؛

تلاقی تاریخ و اکنونیت
نگاهی به اجرای «آنتیگونه» به کارگردانی علی نفیسی؛

تلاقی تاریخ و اکنونیت

مصطفی درویش گوهری٭، در تئاتر و درام مدرن بیش از هر دوره دیگری به آثار کلاسیک از جمله یونان باستان توجه شده است. یکی از مهم‌ترین دلایل این بازگشت به تاریخ، ریشه در نگاه مدرنیست‌ها و پس از ...

|

یادداشتی بر «سایکوسیس ۴:۴۸» اثرعلیرضا محسن‌بیگی

چشم از من بگیر! پرده می‌افتد!
یادداشتی بر «سایکوسیس ۴:۴۸» اثرعلیرضا محسن‌بیگی

چشم از من بگیر! پرده می‌افتد!

شاهد شفیعی٭، عملاً متن ملغمه‌ای از خودگویی‌های فردی بیماری است که وجوه شخصیتش از هم گسیخته‌اند.اما این متن در مقابل اجرای آن حرفی برای گفتن ندارد و تمامی روی سخن با ما را اجرا دارد

|

نظرات کاربران