در حال بارگذاری ...
گفت گو با جلیل امیری داور سی امین جشنواره تئاتر استان

این جشنواره نمایشگر توانایی تئاتر کرمان نیست

تا جایی به خاطر دارم یکی از ویژگی های تئاتر کرمان همواره ایده پردازی های ناب بوده است و برخی ایده ها مانند اردیبهشت تئاتر و همواره تئاتر از کرمان آغاز شده اند.

چقدر با برگزاری جشنواره به صورت متمرکز موافقید ؟ 

ایده برگزاری جشنواره در  شیوه ی ادواری نیاز به تامین بودجه و زیرساخت هایی دارد که شوربختانه گمان نمی کنم در شهر های هیچ یک از استان های کشور آن را دارا باشیم چه رسد به کرمان که در این زمینه در زمره ی استان های فقیر است .
وقتی که به نقاط ضعف سخت افزاری و نرم افزاری شهرها و استان بنگریم راهکاری مگر برگزاری متمرکز نمی ماند تنها  این می ماند که باید تلاش کنیم در همین شیوه جشنواره ای کارامد تر داشته باشیم .
هر چند که همیشه دو نکته در گفتگوهایی که پیرامون جشنواره می شود، جا می ماند .
(یک) این که جشنواره فقط جشنواره است 
جشنواره ما در تئاتر کشور نیست که اگر  تئاترمان بد است گناه جشنواره باشد بلکه درست وارونه است . این جشنواره است که فرزند بدنه ی تئاتر است .
پس اگر جشنواره هامان بد است و ناکارامد دلیل ان ایرادات جدی در  ساز و کار  تئاتر کشور است .
(دوم) اینکه سیاست کلان و اشتباه مرکز گرایی که در همه ی ارکان کشور ما وجود دارد در گستره ی تئاتر نیز  آسیب های پایه ای خود را به ریشه و تنه ی این درخت فرود آورده است که خود نیاز به  بررسی و گفتگویی فرای این مقال دارد .

 

کیفیت آثار شرکت کننده در جشنواره را چگونه ارزیابی می کنید ؟ 

از آنجا که من به همراه دوستانم آقایان امید طاهری و امین شجاعی مسئولیت گزینش آثار برای جشنواره را نیز بر عهده داشتیم،خوشبختانه توانستم هفده کار تولیدی سال گذشته ی استان را ببینم . اگر شمار آثاری که بیرون از این گروه بوده اند و من در اجرای عموم آنها را دیده ام بدان بیافزاییم می توانم بگویم امسال من توانسته ام بیش از ۹۰ درصد آثار تولیدی در استان را ببینم .
از این روی با اطمینان خاطر می توانم بگویم ، بی شک خوب و بد این جشنواره اکنون آیینه ی تمام نمای تئاتر کرمان است و ما اکنون اینجاییم .
هر چند از دید من جشنواره ای نیست که من بتوانم بگویم نمایشگر توانایی و توان تئاتر کرمان است.

 

جشنواره چقدر بر روند تولید تئاتر و‌کیفیت اثار تاثیر دارد ؟ 

ما شوربختانه هنوز در استان شهرهایی داریم که اجرای همگانی تئاتر در آنها معنایی ندارد . هنوز در کل استان تئاتر در بخش تجاری خود زیان ده است . هنوز  بازیگران و عوامل یک تئاتر بدون دریافت دستمزد و  یا دستمزد در خور،کار می کنند .
هیچ حمایت مادی و معنوی در کشور و به ویژه از تئاتر نمی شود .
بسیاری از تئاتری های کهنه کار دست از کار کشیده اند و تنها نظاره گر شده اند . میدان خالی از رستم بی شک جای جولان ادمهایی تهی و میان مایه شده است  و ده ها رخداد ناگوار دیگر که می توانم برایتان برشمارم .
اکنون یکی از معدود کارهایی که در جوان ها ایجاد انگیزی ی تولید می کند همین جشنواره است .
نه به دلیل مسابقه بودنش یا جایزه هایشکه همه می دانیم جوایز جشنواره ها نیز گاهی چنان شرم آور است که کسی را روی عنوان رقم هایش نیست .
تنها به دلیل گرد هم آیی هایش و توانش دیده شدن .

 

کرمان جز استان‌های پیشرو در تغییر  شیوه برگزاری جشنواره بوده است،این تغییر را مثبت ارزیابی می کنید ؟ 

تا جایی به خاطر دارم یکی از ویژگی های تئاتر کرمان همواره ایده پردازی های ناب بوده است  و برخی ایده هایی مانند اردیبهشت تئاتر و همواره تئاتر از کرمان آغاز شده اند. .
شیوه ی برگزاری ادواری نیز هر چند ایده ی نویی نبود ولی ایده ی بسیار کارامدی است ،اگر بتواند اجرایی شود .

تا جایی  به خاطر دارم در سالهای دور و دیر در زمان آقای منتظری در مرکز ،در کشور تلاش شد که این شیوه اجرا شود که موفق نبود ولی نکته ی قابل تامل در این باره چیزی است که همواره مغفول می ماند. 
و آن این است که این شمار و کیفیت ایده نیست که سنجه ی رشد فرآیند یا سیستم است بلکه اندازه ی دست یابی به اهداف پیش بینی شده است،  شما بسنده می کند. نیم نگاهی به ساز و کار همه ی ارگانهای فرسوده و ناکارآمد کشور بیاندازید. ناکارآمدگی آنها از کمبود ایده نیست بلکه دلیل شکست آنها در دستیابی به اهداف،  نبود برنامه ریزی درست و مطابق با واقعیت های موجود است .
چه بسا یک ایده ی ناب در یک اجرای ضعیف می تواند بسیار ویرانگر تر از یک ایده ی متوسط ولی با اجرای متوسط باشد. 




مطالب مرتبط

نگاهی به آخرین اثر علی نفیسی

آنتیگونه زاده رنج ، مادر رنج
نگاهی به آخرین اثر علی نفیسی

آنتیگونه زاده رنج ، مادر رنج

علی نفیسی با کشف این دو گانگی ، تلاش کرده است تا با پیوند رویه ی امروزین جامعه ی ما در قالب روایت افسانه ای عاشقانه و ساختن اسطوره ای امروزین با نشانه هایی ایرانی و آشنا برای تماشاچی ما ، در موازات خط درام اصلی آن را نوسازی کرده و این شکاف را پرکند.

|

نظرات کاربران