در حال بارگذاری ...
یدالله آقاعباسی:

گفت‌وگو عشق می‌خواهد

زمانی که از گفت‌وگو صحبت به میان می‌آوریم، منظور ما ارتباط است و برای این ارتباط، زبان مشترک لازم است. زبانی که طرف مقابل ما بتواند منظورش را به‌درستی به ما برساند. همچنین گفت‌وگو وزن متعادل می‌خواهد.

به گزارش تئاتر کرمان و به نقل از سایت فردای کرمان، دکتر «یدالله آقاعباسی» در میان جمعی از علاقه‌مندان، در ایراد سخنرانی خود با محوریت «گفت‌وگو در مورد تئاتر»، ضمن تشریح و توضیح مفاهیم بنیادین گفت‌وگو و اصول آن، شرایط امروز تئاتر را نقد کرد.

وی در این نشست گفت: در فرهنگ ما ایرانیان، دو متن اوستایی داریم که باقی مانده‌اند؛ یکی مناظره‌ی درخت خرما و بز، و دیگری متن اوستا. این دو متن بر پایه‌ی گفت‌وگو و مناظره بیان شده‌اند؛ اما این گفت‌وگو در دوره‌ی ساسانی از بین رفت و به مونولوگ تبدیل شد. از آن زمان تا اواخر دوره‌ی قاجار دیگر کسی جرأت نکرد صحبت کند.
وی بیان کرد: اما زمانی که از گفت‌وگو صحبت به میان می‌آوریم، منظور ما ارتباط است و برای این ارتباط، زبان مشترک لازم است. زبانی که طرف مقابل ما بتواند منظورش را به‌درستی به ما برساند. همچنین گفت‌وگو وزن متعادل می‌خواهد. بدین‌معنی که نباید در یک کار گروهی، همه‌ی اعضا فقط با یک نفر پیوند بخورند و چشم به قدرت او داشته باشند. به عنوان مثال دوستیِ یک فرد ساده با یک آدم گردن‌کلفت، دوستیِ دو نفرِ هم‌وزن نیست. همچنین گفت‌وگو عشق می‌خواهد. چیزی که از آن به عنوان اکسیر عشق یا چاشنی محبت  نیز یاد کرده‌اند .
وی افزود: من این مقدمه را از آن رو بیان کردم تا باز هم مخالفت خود را در همین‌جا، نسبت به جشنواره‌های مسابقه‌ای بیان کنم. من معتقد هستم که فضایی که این‌گونه جشنواره‌ها پدید می‌آورند، فضای محبت نیست و فقط دشمنی کردن است.
کارگردان تئاتر «آن اسب کهر را بنگر» ادامه داد: تئاتر گذشته و آینده‌ی ما است. همه‌ی ما باید یک روزی به بازیگر تبدیل شویم و نقش واقعی خود را پیدا کنیم. اما اکنون بسیاری از ما فقط نظاره‌گر هستیم. از همین‌جا باید شروع کرد. ما از همین‌جا باید وارد بازی شویم و بازیگر شویم. این قضیه جسارت و جرأت می‌خواهد.
این مترجم و استاد دانشگاه در ادامه خاطرنشان کرد: تئاتر گروهی کار کردن نیازمند دانش است. امسال چند دانشجوی فرانسوی در مقطع فوق‌لیسانس در دانشگاه داشتیم که در عرض یک ترم هم مطالب را خوب نوشتند و هم مطالب خود را با خط خوشی نوشتند! اما شما فکر می‌کنید مطالب دانشجوهای کنونی را اصلا می‌شود خواند؟ بنابراین باید از جایی شروع کرد.
آقاعباسی در بخش دیگری از سخنان خود با تأکید بر این‌که مقوله‌ی نقد در ساخت هنر به هوچی‌گری و بروز آفات شخصی تبدیل شده است، تشریح کرد: امروز هوچی‌بازی بسیار رایج شده؛ به‌طوری‌که می‌بینیم آفات شخصی بر نظر و دیدگاه غلبه می‌یابد و متاسفانه ما گرفتار این آفت‌ هستیم. این در حالی است که نقد هنرمند با نقد اثر هنری دو مقوله‌ی جدا از هم هستند .
وی افزود: بسیاری از افراد نقد اثرشان را به خود می‌گیرند؛ که این هم در روان‌شناسی هنرمند یک بیماری است. یعنی شما جرأت نمی‌کنید با این آدم حرف بزنید؛ وگرنه لجن‌پراکنی ادامه می‌یابد! این مسأله از یک جای دیگر باید حل شود.
وی تصریح کرد: نقد خیلی مهم است؛ ولی ما جامعه‌ی منتقدی نیستیم؛ نه این‌که عیب‌جو و ایرادگیر نیستیم، خیر؛ نقد اما فرق می‌کند. نقد شکافتنِ اثر است، نقد کمک به هنرمند و کمک به مخاطب است. ولی ما این‌ها را گم کرده‌ایم. امروز گزارش‌هایی که نوشته می‌شود نقد نیست. نویسندگان این‌گونه گزارش‌ها فقط آمده‌اند و نظرات شخصی خود را نوشته‌اند! برخی هم بسیار پرحرف هستند که این‌ها اصلا هنرمند نیستند؛ بلکه شبه‌هنرمندند.
 




مطالب مرتبط

نگاهی به آخرین اثر علی نفیسی

آنتیگونه زاده رنج ، مادر رنج
نگاهی به آخرین اثر علی نفیسی

آنتیگونه زاده رنج ، مادر رنج

علی نفیسی با کشف این دو گانگی ، تلاش کرده است تا با پیوند رویه ی امروزین جامعه ی ما در قالب روایت افسانه ای عاشقانه و ساختن اسطوره ای امروزین با نشانه هایی ایرانی و آشنا برای تماشاچی ما ، در موازات خط درام اصلی آن را نوسازی کرده و این شکاف را پرکند.

|

حضور موفق نمایش «مهمان جامانده» در جشنواره بین المللی اردکان

حضور موفق نمایش «مهمان جامانده» در جشنواره بین المللی اردکان

نمایش «مهمان جامانده» که با هدف فرهنگ‌سازی درحوزه‌ی افراد دارای معلولیت و همچنین با بازیگری این افراد ساخته شده است موفق به کسب جوایز متعددی در بخش فراگیر بیست‌و‌هشتمین جشنواره بین‌المللی تئاتر کودک و نوجوان اردکان شد.

|

یادداشتی بر نمایش «بودن یا نبودن»، مسئله این نیست  اثر علی کهن

عمیق شدن ممنوع است، لطفا در سطح بمانید!
یادداشتی بر نمایش «بودن یا نبودن»، مسئله این نیست اثر علی کهن

عمیق شدن ممنوع است، لطفا در سطح بمانید!

شاهد شفیعی٭، در ابتدا به یاد بیاوریم کارل گوستاو یونگ را که گفت: وجود داشتن کافی نیست، باید به این وجود روشنایی بخشید.  اولین مواجهه ما با نمایش بودن یا ...

|

یادداشتی بر نمایش «سوختن‌ها»، اثر علی‌محمد فردین فر

سلام، من خاورمیانه هستم!
یادداشتی بر نمایش «سوختن‌ها»، اثر علی‌محمد فردین فر

سلام، من خاورمیانه هستم!

شاهد شفیعی٭، خاورمیانه خواستگاه هزارویک شب است. داستانهای عشق‌های ممنوعه، کینه‌ها، جست و جوها و فرار از درد میرا بودن. نمایش سوختن ها بیشتر از هر نمایشی که اخیرا در کرمان به اجرا در آمده ...

|

نگاهی به نمایش «بی‌خبران حیرانند»

ما یک نفریم
نگاهی به نمایش «بی‌خبران حیرانند»

ما یک نفریم

شاهد شفیعی٭، «بی‌خبران حیرانند» در سادگی داستانش به رمز و رازی حیاطی اشاره می‌کند که سازوکاری به شدت جدی دارد: «اصل فقدان لذت!» خانواده‌ای که از نسل اولش تنها خاطره‌ای موجود ...

|

یادداشتی بر نمایش «آنتیگونه» بازنویس و کارگردان علی نفیسی

آنتیگونه بر چهارپایه آبی رنگ
یادداشتی بر نمایش «آنتیگونه» بازنویس و کارگردان علی نفیسی

آنتیگونه بر چهارپایه آبی رنگ

محسن مجیدی٭، این یادداشت کوتاه با تکیه بر اکسسوار و میزانسن‌های این اجرا در طراحی صحنه نوشته شده است. طراحی صحنه این نمایش به نوعی مینیمالیستی است. صحنه خالی‌ست به جز دو مورد ثابت تا ...

|

نگاهی به اجرای «آنتیگونه» به کارگردانی علی نفیسی؛

تلاقی تاریخ و اکنونیت
نگاهی به اجرای «آنتیگونه» به کارگردانی علی نفیسی؛

تلاقی تاریخ و اکنونیت

مصطفی درویش گوهری٭، در تئاتر و درام مدرن بیش از هر دوره دیگری به آثار کلاسیک از جمله یونان باستان توجه شده است. یکی از مهم‌ترین دلایل این بازگشت به تاریخ، ریشه در نگاه مدرنیست‌ها و پس از ...

|

یادداشتی بر «سایکوسیس ۴:۴۸» اثرعلیرضا محسن‌بیگی

چشم از من بگیر! پرده می‌افتد!
یادداشتی بر «سایکوسیس ۴:۴۸» اثرعلیرضا محسن‌بیگی

چشم از من بگیر! پرده می‌افتد!

شاهد شفیعی٭، عملاً متن ملغمه‌ای از خودگویی‌های فردی بیماری است که وجوه شخصیتش از هم گسیخته‌اند.اما این متن در مقابل اجرای آن حرفی برای گفتن ندارد و تمامی روی سخن با ما را اجرا دارد

|

نظرات کاربران