بهار تئاتر کرمان

 علیرضا سهرابی*؛ برگزاری دو تئاتر فاخر در شهر کرمان در حالی که سال ها نبض صحنه، رو به کندی پیش می رفت. پس از دوران کرونا و خاموشی مطلق صحنه چشم ها شاهد برگزاری یک تئاتر کمدی بود که عوامل انیمیشن(خطو) در آن خوش چشمی می کردند. تئاتر تاکسیدرمی به کارگردانی مهدی حشمتی اتفاق پیش بینی نشده ای را رقم زد به گونه ای که مدت برگزاری این تئاتر دلی، با استقبال بی نظیر مردم خونگرم دیار کریمان موجب شد که تئاتر شهر از اهمیت زیادی برخوردار شود و تمدید زمان این نمایش را رقم زد. نمایشی که از دل آدم هایش بی خبر است و تمام روزمرگی های بازیگرانش را پشت پرده ای از هیاهوی دل خستگی جای می َگذارد و وقتی با شوق و عشق از جان برمی خیزد قطعا بر دلهای آدم هایی که چشم شان منتظر یک رویداد شور انگیز است تا برای لحظه ای آشفتگی خیال شان را تسلی بخشد، می نشیند.«تاکسیدرمی» اقتباسی از دوران جنگ است که چاشنی اش کمدی می باشد و با بازی بینظیر گروهی تلاش گر بر دیده ها نشسته و بر جان ها و افکار عمومی تاثیر گذار بود. اثری که نه تنها هیچ لودگی و سطحی نگری در آن اعمال نشده، بلکه در برخی موارد ارکان یک کمدی فاخر به وضوح در آن نمایان بود. گاهی می شود عقاید و هنجارهای مسائل پیش رو را به گونه ای جلوه داد که تا سال ها در ذهن آدمی خوش نشیند. هنرمندان در این تئاتر که از صمیم قلب برای نمود ساختن هنرشان با هر دیالوگ، زندگی کردند، َ گریستند و موجب تراوش احساسی در مخاطب شدند تا لبخندی گوشه ی لبش نقش خاطره بنشیند. در همین زمان «احساس آهنی» نیز به کارگردانی بانو آرزو جعفری در حال اجرا است. تئاتری که بازیگرانش منتخب موسسه ی نیکوکاری رعد کرمان هستند. پاهایی در خواب، صندلی چرخدار، چشمی َ که سو ندارد و دستانی که همواره مشق می کند عشق را. برای لحظه ای فارغ از آشفتگی ها پناه به صحنه ای می بری که بازیگرانش هر کدام روایت ّقصه ای هستند که سال هاست کاراکتر زندگی شان را به بهترین نحو، احساسش می کنند.کافی است فقط دیده را به جان باز کنی تا حضرت جان را به زیبایی به تماشا بنشینی. کارگردان به قدرت شوق و عشق معتقد است تا گروهی را به این باور برساند َ که خواستن قطعا توانستن است و بازیگرانی که با ِ عشق در پس روزمرگی های گاه و بیگاه شان زندگی را به یک دلخوشی می گذرانند و آن احترام گذاشتن به ّ توانایی های شان است و درک و تامل محدویت های شان. نیازی نیست با هزار مکافات بر دلشان نفوذ کنی حتی اگر رباطی آهنی هستی فقط کافی است دل به دلشان بگذاری و شرافت را سرلوحه ی افکارت قرار دهی. پخش موسیقی زنده حین بازی بی نظیر بازیگرانش تپش قلبت را بیشتر می کند و هماهنگ شدن تو را با احساس کاراکترها(شخصیت ها) بیشتر که با خود می گویی: با توام! بنشین و ساعتی جهان نورانی درونت را برایم بازگو، برای منی که سال هاست چشم می چرخانم و هیچ نمی بینم. این نمایش به سادگی یک زندگی واقعی، درباره ی ترس و از دست دادن حرف می زند و هر بار بیننده را پیش از آنکه در تلخی حقیقت غرق کند با شوخی های بجا و به اندازه می خنداند و به سطح زندگی بر می گرداند.گروه به خوبی از طنزی محو برای نشان دادن نوری در تاریکی تراژدی استفاده کرده است.در پایان سخنم را کوتاه می کنم و ابراز خوشحالی می کنم از اینکه بهار 1402 را مملو از تئاتر دیدم. امیدوارم امسال به مانند آن زبانزد قدیمی سالی نکو باشد که بهارش این چنین بوده.

*مستند ساز

منبع: روزنامه کرمان امروز