تئاتر، فرصت حضور توان یابان در نقش هایی که شاید در جامعه سخت باشد

آرزو جعفری*؛ کـم کـم از هیاهـوی برنامه تلویزیونــی عصــر جدیــد و بحــران هــای برنامــه و هیجاناتـش دور شـده بودم کــه بــه صــورت خیلــی ناغافلانـه بـا رعـد از طریـق دوســتم آشــنا شــدم . صبــح یــک روز دوشــنبه ســاعت ده وارد مجتمــع رعد شـدم. پس از آشـنایی وارد کلاسی شــدم کــه نــوجــوان هایــی پــر از امیـد هـای خفتـه و پـر از هیجانات و احساسـات بیان نشــده دیــدم. یــادم میــاد در اولیــن برخـوردم یکی از شـاگردان بهــم گفــت اســتاد کــی نوبــت شماســت تئاتــر کار کنیــد؟ خنــده بــر لبانــم نشســت، از صراحــت کلام ایــن فــرد. گفتــم مــن بــا شــما قــراره خیلــی کارهــا انجـام بدیـم. بعـد از اتمـام کلاس بـا بچـه هـا عکـس یـادگاری گرفتـم و برنامـه کلاسی را تنظیــم کــردم. توان یابانــی کــه در آرزوی روی صحنــه و کلاس تئاتــر بــودن. لازم مــی دونــم بگــم قبــل از مــن هـم همـکاران بسـیاری در موسســه حضــور داشــتند کــه کمــک هــا و آمــوزش هــای آن هــا هیــچ وقــت فرامــوش شــدنی و قابــل انــکار نیســت .نمــی دانــم تصمیــم بــر ایــن شــد کــه مــن در مــدت زمــان معیــن و بــا برنامــه ریــزی هــای خــاص تئاتــر ،بچــه هــای کلاسم را بــه یــک ســطح آموزشــی خــاص برســانم. بچــه هایــی کــه نیــاز بــه تکــرار و تمریــن، نیــاز بــه حــرکات هــای خـاص آموزشـی مخصوص خود را دارنــد. و دغدغــه هـای اصلـی و گاهـا تجربه هــای تلــخ عــدم پذیــرش توانایــی هــای آن هــا توســط جامعــه و خانــواده، نمــی دانــم هــر چــه بــود مــن بایــد تــوان خــودم را نشــان مــی دادم. در تــک تــک آن هــا کودکــی، نوجوانــی و جوانــی خــودم را مــی دیــدم کــه مــی جنگیــدم تــا بگویــم مــن هســتم، مــن مــی توانــم. حـال توان یابـان و معلولیـن جسـمی حرکتـی در برابـر مــن بودنــد کــه مــن محدودیـت هـای حرکتـی آن هــا را در خواســتن و توانســتن هایــش بــرای آنهامعنــی مــی کــردم. خوانــدن و نوشــتن، تمریــن و تکــرار، همیــاری و همـکاری سـایرین، ناگهـان همــه مــا را رســاند بــه صدایــی کــه از بلنــد گــو ســالن جشــنواره منطقــه ای یــزد پخــش شــد :برگزیــده جشــنواره کشــوری ، نمایــش احســاس آهنــی بــه کارگردانــی آرزو جعفــری . من با شـاگردانم خواسـتیم توانســتیم. در ایــن مــدت مـن تمـام تلاشم را کـردم کـه هـم دوسـت و همیـار، هــم گــوش شــنوا بــرای شــاگردانم در کنــار مربــی گـری ام باشـم. چـون خوب مــی دانســتم تئاتــر بــه شــاگردانم فرصــت حضــور در نقــش هایــی را مــی دهـد کـه شـاید در جامعـه نتواننــد انجــام بدهنــد. بــه شــاگردانم اجــازه مــی دهــد درون خــود را بیـرون بریزنـد و از ایـن رو تمــام خودشــان را همــان جــور کــه هســتند بــدون هیــچ امــا و اگــری بــرای خواسـته هایشـان بگذارنـد، بــدون اینکــه بگویــد مــن واکــر دارم، بــدون اینکــه از عــدم هماهنــگ کلماتــش خجالــت بکشــد، اتفاقــا الان مــی توانســت تنــد تـر ویلچـرش را بچرخانـد. معلولینـی کـه محدودیـت را پذیرفتــه بودنــد، امــا آن را بــه توانایــی دیگــری در خــود پــرورش داده بودنــد. مــن امیــدوارم تمــام همکارانــم فرصــت ایـن لحظـه هـای شـیرین اشــک هــا و لبخندهــا را داشــته باشــند. مــن بــا توان یابـان فصلـی جدیـد از نمایــش را تجربــه کــردم. مـن در ایـن مـدت بیشـتر از هــر زمــان بــه شــناخت معلولیــت و معلولیــن رســیدم و بــه اهمیــت حضـور این افـراد در جامعه، کـه بخـش مهمـی از بطـن جامعـه هسـتند رسـیدم. ما همـه بایـد در کنـار هـم و بـا تلاش هـم محدودیـت هـای هنـری را بـرای ایـن افـراد برطـرف کنیم سـالن هــای نمایــش مناســب ســازی شــده، کلاس هــای آموزشــی مناســب ســازی شـده بـرای حضـور هرچـه بیشــتر و فعــال تــر ایــن افــراد در رشــته هــای مـورد علاقه و تواناییشـان. امیـدوارم باهـم و بـا کمک سـایر مسـئولین ایـن اتفـاق زیبــا و فرخنــده بیفتد. خلاصه اینکــه ره آورد جشــنواره منطقــه ای معلولیــن در یــزد انتخــاب نمایــش" احســاس آهنــی "دریــک جشــنواره کشــوری بــود و کســب رتبــه دوم کارگردانــی، رتبــه دوم نویســندگی رتبــه دوم بازیگــری زن، رتبــه ســوم بازیگــری زن، تقدیــر گروهــی از بازیگران مـرد، رتبـه سـوم بازیگـری مــرد، رتبــه موســیقی اول.  در آخــر تشــکر ویــژه دارم از همراهــی و همــکاری مدیــر عامــل رعــد جنــاب مهــدی لشــکری، مســئول آمـوزش رعـد خانـم مینـا شــعبان نــژاد و مســئول روابــط عمومــی خانــم تجلـی وسـایر دوسـتان در موسســه نیکــوکاری رعــد کـه مـارا بـرای رسـیدن به ایــن هــدف یــاری دادنــد.

* کارگردان نمایش «احساس آهنی»

منبع: روزنه کرمان