«هم نشینی باهملت» در فرایند بداهه سازی

به گزارش خبرنگار ایران تئاتر در کرمان، روز دوشنبه 24 اردیبهشت کارگاهی تحت عنوان هم نشینی با هملت در فرایند بداهه سازی توسط انجمن علمی بازیگری کارگردانی با همکاری کانون هنرهای نمایشی دانشگاه باهنرکرمان در سالن سوم دانشکده هنر و معماری صبا این دانشگاه برگزار شد.

فاطمه هجینی نژاد، طراح و ایده پرداز این کارگاره، به خبرنگار ایران تئاتر گفت: مدتی بود به دنبال ایده ای بودم که بتواند مهارت های کار گروهی و همچنین تجربه بداهه پردازی در بازیگر را تقویت کند، از این رو تصمیم گرفتم بر اساس یک موضوع واحد که نمایشنامه هملت_شکسپیر بود، فضایی را ایجاد کنم که در راستای این اهداف باشد. و سپس با گروه انجمن دانشجویی بازیگری کارگردانی و دبیر کانون هنرهای نمایشی به سمت عملی کردن این اهداف حرکت کردیم.

در این کارگاه ابتدا تمرین های بدنی و بیانی به دانشجویان داده شد، سپس از انها خواستم از جعبه ای که در سالن قرار داده ام و در ان جعبه موقعیت های پنهانی و اشکار نمایشنامه هملت را بر روی کاغذ های کوچک نوشته ام, یک موقعیت را به طور تصادفی انتخاب کرده و سپس به صورت بداهه و گروهی انهارا به شکل اتود های نمایشی اجرا کنند.

وی افزود: برای مثال نشان دادن وضعیت کلادیوس و پولونیوس در پشت پرده ،هنگامی که گوش ایستاده اند. انها پس از انتخاب موقعیت به طور تصادفی دودقیقه زمان برای پیدا کردن  هم گروهی های خود و دیگر هماهنگی ها داشتند. در ابتدای این تجربه، فضا کمی برای دانشجو ها گنگ و نامفهوم بنظر می رسید.

اما اولین اتود که توسط گروه اول شکل گرفت مسبب ان شد که فضای گنگ و نامفهوم قبلی شکسته شود و همه ترغیب شدند برای شرکت کردن در اتودها برای بداهه پردازی کردن ؛ و ذهن ها تحریک شد برای بروز دادن تفکری که از متن دارند و به شکل کاملا خودجوش دانشجوها به هم پیوستند ، و یکی پس از دیگری بداهه سازی های خود را براساس موقعیتی که در نمایشنامه وجود دارد اجرا کردند و یک فضای تکثر گرا، با نوع نگرش های مختلف ، طرز تلقی های مختلف، تفسیر های مختلف ،از صحنه های مختلف نمایشنامه هملت ، بروز پیدا کرد و ارایه شد و تمام صحنه ها و موقعیت ها یکی پس از دیگری به وسیله  هملت های مختلف، افیلیا های مختلف، گرترود های مختلف و… شکل گرفت. شاهد اجرایی بودیم فراتر از نگاه و شکل و فرم غالب تیاتر ؛

دانشجوی بازیگری دانشگاه باهنر ادامه داد: این یک تجربه  جمعی ، بدون فراهم کردن لباس، صحنه و ابزار خاصی و بی انکه تدارک هیچگونه صحنه و اکسسواری دیده شود. به گونه ای که اموختیم به شکل کاملا تکثر گرا در یک فضای خالی و فقط با انرژی و حضور اجرا گر میتوان نمایش کاملی خلق کرد ،

همچنین مشارکت در این رویداد تجربی ، هم به عنوان اجرا گر و هم به عنوان تماشاگر میسر شد، به گونه ای دانشجویان اجراگر هم به شکل تجربی دست به خلق می زدند و هم خلق دیگران را تماشا می کردند.

درواقع، شاید علاوه بر خلق اجرایی بدیع و متفاوت و رنگارنگ از هملت، در پایه ای ترین شرط یک اجرا که همان فضای خالی و کسانی برای تماشا می باشد، و همچنین از میان برداشتن مرز بین تماشاگر و اجراگر باشد .باید گفت این دستاورد موجب جریان پیدا کردن انرژی جمعی در این رویداد بود.

هجینی نژاد افزود: فرایند لذت بخشی که هم اموختن در ان وجود داشت ، هم اموزش دادن! این لذت را در اجراهای معمول صحنه ای نمی توان پیدا کرد، چرا که همیشه تماشاگر، تماشاگر است و اجرا گر ، اجرا گر .

در این تجربه دانشجویان می توانستند، همزمان این تجربه را داشته باشند که لحظه ای هملت باشند و لحظه ای تماشاگری که هملت را می بیند. و این لذتی را بوجود می اورد تا تجربه ی دیداری که تماشاگر از اجراگر دارد را تجربه کرد. چیزی که اجرا گر همیشه از ان محروم است ، اما در این جا می تواند ببیند هنگامی که خود هملت است چگونه و به چه شکل در صحنه دیده می شود. و هم اینکه تصور خود را از نمایشنامه هملت گسترش بدهد.

او در پایان گفت: این طرح با حضور اساتید دانشگاه ، با کمک یگانه پاکی سیرت ، فاطمه اکبری راد و مهرشاد جوادی، زیر نظر استاد بابک دقیقی عملی شد و فصل های بعدی ان نیز در ادامه اجرا می شود.